Twee keer per jaar komen de walvissen langs Uvita, op hun heen en terug reis naar het zuiden. En moeder natuur laat dat op een mooie manier zien: de kust van Uvita ziet er van bovenaf precies uit als een walvisstaart. Niet dat het er een beetje op lijkt, nee echt een walvisstaart. Hoe bijzonder! Die staart is een natuurgebied, het eerste gedeelte jungle en het tweede gedeelte bij eb strand en bij vloed zee. Het strand is wijds en aan drie kanten door de zee omsloten. Het geeft ons beide een kalm, sereen gevoel, een hele fijne plek. 

We zijn erachter, het is niet voor niets dat Costa Rica zo groen is. Wat kan het hier regenen. Het voordeel is dat je dan niets anders kan doen dan luieren, spelletje doen, lezen etc. En dat is eigenlijk wel lekker. Helemaal omdat het dan nog wel steeds 26 graden is. Toch hebben we niet veel regen, een keer een hele dag en verder af en toe een pittig buitje, met name ’s nachts. 

Op de luchthaven van San Jose, Costa Rica, stond een man met een bordje met onze naam erop op ons te wachten. Toch wel lekker om tegenwoordig iets luxer te reizen ha ha. De eerste nacht sliepen we in een hotel in de buurt van de luchthaven, even de jetlag bijtrekken. Na een pizza en een Imperial biertje zijn we er dan ook ingedoken, om weer heel vroeg wakker te worden. We hebben tot tien uur lekker (te) enthousiast van de zon bij het zwembad genoten. Twee keer ingesmeerd en toch verbrand, en dat nog voor tienen.