We zijn vier en vijf jaar geleden ook op Kho Chang geweest en het lag helemaal niet in de planning om weer naar hetzelfde eiland te gaan. Maar dit is wel de hoek van Thailand waar de zon schijnt en een eiland wat toeristen aantrekt, dus rumoer, maar niet zoveel backpackers die alleen maar op zoek zijn naar feestjes en het is niet volgebouwd met resorts. Het is een groen eiland heeft een relaxte vibe en de typische Thaise sfeer wat we zo heerlijk vinden. Dus daar zijn we weer. 

Op Koh Lanta hebben we het weer getroffen met een heerlijke stek. Green Pepper is echt een oase. Een prachtige groene tuin, een sfeervolle kamer, fijn terras met hangmat en relaxstoel, leuke mensen die er verblijven en werken en met maar acht kamers lekker persoonlijk. We voelen ons meteen senang in ons tijdelijke huisje, een perfecte plek om te schrijven. En dat doen we dan ook dagelijks, in de ochtend tot onze buikjes gaan knorren. Dan springen we op de scooter om te gaan lunchen en het eiland te verkennen. 

Op het moment dat we bericht krijgen dat ons vliegtuig een uur vertraagd is beseffen we ons weer hoe luxe reizen met Nomad is. Die staat altijd maar trouw op ons te wachten. Het vliegtuig duidelijk niet en dat is op zich niet zo erg, ware het niet dat we daardoor onze connectie missen. We zaten al in de hectiek van Nomad naar zijn stal brengen, koffers pakken en afscheid nemen, dus de stress vierde hoogtij. Vertraging is mij natuurlijk weleens vaker voorgekomen en dat werd dan altijd allemaal netjes geregeld door de maatschappij. Een keer zo goed zelfs dat ik als eerste uit het vliegtuig gehaald werd waar een karretje op mij stond te wachten en mij naar het volgende vliegtuig bracht, die direct vertrok toen ik zat.