Het was echt heerlijk om bij mijn vader en Lily te zijn. Veel mooie gesprekken, gezellige lunches, herinneringen opgehaald en toekomstdromen besproken en vooral veel liefde over en weer. En we hebben ons ondergedompeld in het Italiaanse leven, la vita belle. Een dag begint niet zonder een espresso doppio met een Cornetti crema bij een koffiebarretje. Op sommige dagen is Cindy gaan (thuis)werken en op andere zijn we gaan slenteren in een van de mooie dorpjes en genoten we van heerlijke lunches met dito wijnen. Lily begeleidt geestelijk gehandicapten in het Lab, een plek waar ze met elkaar gekleurde borden, kopjes en ander servies maken. En wij hadden het geluk dat ze met elkaar druiven gingen plukken, waar we aan mee mochten doen. Ik vond het eerst een beetje een dingetje, met gehandicapten, maar het verliep heel ontspannen en leuk met elkaar. Het is juist heel fijn, ze zijn zo open dat je precies weet wat je aan ze hebt. De ene heel vrolijk, de ander een beetje in zich zelf gekeerd en de volgende juist weer een lieverdje. Wijnplukken is lekker meditatief en een mooi klusje zo onder de zon op die prachtige wijngaarden. En ja hoor, daarna kwam het echte werk; druiven stampen. De traditie is dat alleen vrouwen dat mogen doen en Cindy kon niet wachten. Als eerste stond ze er, met gewassen voetjes, op te dansen. Als dat geen lekkere wijn wordt weet ik het ook niet meer. Natuurlijk hebben we daarna wijn gedronken (van het jaar of de jaren ervoor) en pizza gegeten. Super leuke ervaring! 

Het plan was om met de camper (Nomad) naar Scandinavië te gaan deze zomer, maar Corona liet van zich horen, dus de plannen zijn, net zoals bij veel anderen, gewijzigd. Ik wilde in deze moeilijke tijd graag mijn vader zien, want ineens is de wereld groot en is afstand voelbaar. Dus op naar Italië! Ook geen straf trouwens. Vliegen doen we liever niet, maar Nomad is een heel veilige plek en onze grote vriend in de reizen binnen Europa.