De zee

In juni dit jaar, toen ik dit verhaal bedacht, woonde ik er zes dagen aan, zo’n turquoise met blauwe zee. Het heldere water sloeg wild tegen de grijs witte keien. Wij voelden ons direct thuis op deze magische plek. Met aan de ene zijde een naaldbomen bosje en aan de andere zijde een groenstrook grenzend aan deze heldere zee. Ik werd automatisch uitgenodigd voor een frisse duik. Dat is bijzonder want ik ben niet zo’n zee typje. Elke ochtend aarzelend eerst met een grote teen, dan de hele voet gevolgd door Cindy zelf. Tja toen ik al die vissen zag vroeg ik mij wel af waarom zij perse in mijn zwembad moesten zijn.

Vorig jaar volgden wij de zon maar ondanks dat werden wij steeds omringd door lente weer. Niets mis mee want in januari zaten we nog steeds zonder jas buiten in het zonnetje. Maar in de zee hebben wij niet gezwommen.

Onze wens voor dit jaar was zomer hitte. Zwoele avonden onder de luifel voor het campertje.

We zijn op onze wenken bediend met een gemiddelde van 36 graden. Bijna dagelijks liep ik in de korte broek die ik van mijn moeder heb gekregen.

De zee aan de Almalfi kust hebben wij vanaf een Vespa bewonderd. Het was dus die Griekse zee die mijn bikini heeft doen slijten.

Ons Griekse avontuur begon direct aan zo’n idyllische baai met een klein gezellig kiezelstrand die behoorde tot een naar oregano en dille geurende bistro.

Vanuit onze camper die ook direct aan zee  geparkeerd stond wandelden wij in onze strand outfit naar deze baai. Vanaf het strandbedje een duik in een kraakheldere , ja je raadt het al, blauwe zee. Even opdrogen in het zonnetje om vervolgens aan te schuiven aan een tafel vol met lekkere dipjes en versgebakken brood met uitzicht op weer diezelfde …precies.

Een tweede stop in Griekenland stonden wij er samen met nog tientallen andere camperaars op een zanderige parkeerplaats direct aan. Deze baai had een bijzondere trekpleister namelijk een echt scheepswrak. Wat ik specialer vond was de buiten douche waardoor wij, na de ochtendduik in de je weet wel, direct het zout konden afspoelen. Zodoende bleven wij hier een extra dagje staan onder de schaduw van de bomen.

Niet alleen één om in af te koelen maar ook een zee van tijd. Aan dit fijne gratis strandplekje heb ik het boek “marktdag in Guernica” uitgelezen. Dit boek kregen wij van Karin en Martijn, twee mensen die wij vrij snel in ons hart hebben gesloten.

Marktdag in Guernica maakt je onderdeel van mensen die tijdens de Spaanse oorlog met passie hun leven leven. Het dorpje waar zij wonen wordt uiteindelijk op een gruwelijke wijze plat gebombardeerd. Picasso heeft dit tafereel vastgelegd op een zeer beroemd geworden doek. Dit jaar april werd deze “oorlog” in Guernica groots herdacht met aandacht voor de oorlog in Oekraïne. Het verhaal is kunstig beschreven. Het heeft mij geraakt en tegelijk aan het denken gezet. Wat voor een persoon zal ik zijn in tijden van oorlog? Houd ik mij stil uit angst, ga ik redden, vechten of zorgen? Als ik naar mezelf kijk in het hier en nu, zal ik gaan zorgen.

In eerste instantie voor mijn geliefde en familie. Of ik dat ten tijde van oorlog ook zou doen, geen idee. Een ding weet ik wel zeker, oorlog is zinloos, het brengt alleen maar verliezers.

De mens heeft sport en spel uitgevonden om te bepalen wie er wint of verliest. Wat mij betreft een betere strategie.

Goed, door deze zee van tijd dwaal ik gemakkelijk af. Dwalen en dromen voert bij mij de boventoon tijdens deze trip.

Het is inmiddels November. Dit keer heb ik maanden nodig gehad om dit verhaal in mijn notities te typen. Misschien ben ik aan een typemachine toe, of ontbreekt het aan inspiratie en doen? Of toch bevangen door de zomerhitte en compleet in de ban van de zee!

De luie zomer weken gingen eindeloos door tijdens kort verblijf in Albanië en Montenegro. Daarna In het populaire vakantieland Kroatië waar we de idyllische baaitjes met zijn fotogenieke heldere lichte blauwe zee omringd door kruidige dennenbossen weer terugvonden.

Met de oplopende temperaturen zijn die specifieke romantische stekjes goud waard.

Over de oplopende temperaturen gesproken. Water en de in dit item veel genoemde zee worden alleen maar meer kostbaar. Het belangrijkste goed om van te leven en in leven te blijven. We hebben ongeveer 1,332 triljard liter zeewater in de wereld. En maar ongeveer 0,5 procent water op aarde is beschikbaar voor de mens. Die 0,5 procent kan bijna alleen maar minder worden als we met z’n allen blijven doen wat we altijd hebben gedaan.

Wij mensen gebruiken en eerlijk gezegd ook misbruiken, liters water per dag. Alleen al door te wassen en de wc door te spoelen. We laten ondoordacht de kraan doorlopen tijdens het koken. Of ontspannen met gemak een half uur onder de douche. De Kärcher in de zomer is ook populair, ter vermaak staan sommigen uren hun stoep schoon te spuiten, gemiddeld tachtig à honderd liter per half uur schoon drinkwater. Moet je eens nagaan met hoeveel mensen wij zijn en wat voor een invloed dat heeft. Tja mens zijn is niet eenvoudig hoor. We zijn uniek, slim, we bouwen huizen, bruggen, auto’s en zelf vliegtuigen. Met al onze glorie en emoties vieren wij het leven.  Door alle opgebouwde gemakken zijn we op de automatische piloot gaan leven. Het is het bewustzijn wat weer aangewakkerd mag worden. Dan leven we nog lang en gelukkig. Daar ben ik van overtuigd.

Hey Cindy what about the sea?! Ja natuurlijk de zee met minstens 250.000 verschillende soorten organismen. Het is een tweede wereld op zichzelf. Eenmaal aangekomen op een tropisch eiland in Thailand mag ik er weer dagelijks van genieten. Soms met mijn blote voeten in het zand. Andere dagen met een verse kokosnoot of een ijskoud biertje in mijn hand. Ooit heb ik mij er heel nietig gevoeld in gevoeld. Op een cruise midden in de oceaan. Drie honderd zestig graden woest donkerblauw zout water. Maar in die Griekse daar wil ik nog wel eens mijn huid in laten rimpelen. Die is helemaal de bom!