Campinggasten

Ja wij zijn camperaars maar onze voorkeur gaat uit naar vrijheid blijheid. Dus op zoek naar de mooiste plekjes waar we voor een nachtje of twee kunnen wonen, gewoon in de wijk, bij een begraafplaats of picknick plaatsje of in de natuur. Avontuurlijk. 

Maar soms ontkom je er niet aan om toch eens een camping te pakken. En zo na drie maanden avonturieren kwamen wij bij toeval terecht op de camping. Daar waar Pascale haar kajak cursus ging ondernemen en waar ik onze nieuwe hangmat zou gaan uitproberen. Een mooi in de natuur gelegen camping zonder zwembad en animatie. Omringd door robuuste bergen waartussen een stromende rivier met helder blauw water zijn wilde weg zoekt. Zelf je plekje uitzoeken onder de dennenbomen. Nou daar zijn wij wel van. Tenslotte draait het daar om, op de camping bouw je jouw huisje. Na een zeer gastvrij welkom werden wij verwezen naar het gebied waar ook de andere kajakers hun plekje hadden veroverd. 

Met een camper ben je wel even bezig om recht te staan, waterpas anders heb je een slapeloze nacht. Onze buren die ruim kamp hadden geslagen van maar liefst drie plekken, dachten hardop mee. “Je staat in een kuil hoor. Morgen gaan wij weg dus dan heb je alle keus! “ Het was ons niet ontgaan dat vijftig procent van  de mensen hier Nederlanders zijn. Te druk met de juiste positie innemen hadden wij weinig aandacht voor ze. Na een paar keer steken waren wij tevreden. Tafeltje, stoeltjes en de hangmat kregen ook een plek. Daar moet op gedronken worden! We stonden naast het toilet gebouw, ‘s avonds tijdens het afwassen, bij een wasbak vol met etensresten en de geur van macaroni, kon ik meegenieten van alle toilet en douche geluiden. Gorgelen, neus snuiten, scheten laten en kokhalzen......Ben ik hier wel voor gemaakt? 

Na een flinke nachtrust stonden wij uitgerust en tevreden op met de geur van dennen. Uitbundig gooiden we de schuifdeur open.... waar we verrast werden door een nieuwe buurman die zijn Peugeot partner en tafel vol met bierblikken in onze tuin had geparkeerd. Ietwiet plekkie voor de hangmat kwiet. Eerst maar eens een welverdiende warme douche. Na een praatje en kopje thee met onze nieuwe indetuinbewoner, die een zeer lenige bergbeklimmer bleek te zijn, besloten wij te verhuizen naar het meer zonnige plekje, waar eerst het Nederlandse gezin woonde.

En zo na een ochtend steken, keren en draaien tussen de dennennaalden hadden we een nieuwe tuin. 

De temperatuur viel nog wat tegen, jasje aan jasje uit en de zon verplaatste zich snel.. dus zo ook onze stoeltjes en tafeltje. Dat viel niet in de smaak bij andere bewoners. Wij zaten namelijk in hun favoriete looppaadje. In gesprek met de eigenaren van het paadje... de fanatieke kajakkers die ons vriendelijk verzochten om ons stoeltje uit hun looppaadje te halen, bleken de instructeurs van Pascale haar kajakcursus te zijn. Deze kans greep zij aan om kennis te maken en informatie te halen. De volgende ochtend zouden andere Nederlandse buren, een kajak gezin die de mooiste tuin van de camping hadden, vertrekken. Na het plekje grondig van alle hoeken te hebben bestudeerd besloten wij daar ons nieuwe kamp op te gaan slaan. Zeker nadat wij ook nog nieuwe Italiaanse buren kregen die hun grote camper in ons magere zonnetje hadden geparkeerd. Ik moet wel opmerken dat we direct een warme klik voelde met deze buren dus niets ten nadele. De camping stond inmiddels vol met bewoners. Met lichte zenuwen stond ik die maandagochtend startklaar in de wacht tot onze nieuwe spot vrij kwam. Een gelieft plekkie dus wij waren vast niet de enige. Het gezin nam de tijd, hadden een caravan en drie tenten, vier kajaks en alles moest netjes op zijn plek. Tja dat kost wel wat puzzelwerk. Ik had voor die dag een hele planning maar die liep in de soep. Na bijna twee uur te hebben gewacht reden ze met toeters en bellen weg. Pascale en onze nieuwe italiaanse buren waren de cursus al begonnen. De andere bewoners waren of nog in de rust stand of op pad. Ik hoefde niet zo vaak te steken, vond ik zelf. Maar de camper in je eentje op de blokken plaatsen was toch wel een dingetje. Inmiddels waren de Zwitserse bergbeklimmers, die ondertussen de helft van de camping in beslag hadden genomen omdat zij hun vrienden hadden uitgenodigd, ook wakker. Zij beklimmen kennelijk hele hoge en zware bergen, vertrekken na de brunch en komen ‘s avonds laat pas weer terug. Enfin ik trok hun volle aandacht met mijn ikzetdecamperalleenopdeblokken actie! Ik heb vriendelijk gezwaaid. 

Nadat ik redelijk waterpas stond, kregen de waslijntjes, de hangmat en onze stoeltjes en tafeltjes allemaal een perfect plekje. Plantjes buiten en een kleedje voor de voetjes. Een mooie veel te ruime tuin voor 2 meiden, maar we nemen het ervan. Trots ben ik vervolgens de bbq gaan halen bij de receptie voor het avondmaal. Om vervolgens op de fiets te gaan stappen voor de boodschappen. Was geen eenvoudige opgave vanwege de behoorlijke klim. Die later werd beloond met een uurtje lezen in de hangmat onder het genot van een koud blondbiertje. Rond 17:00 uur zou Pascale terugkomen van haar eerste kajak cursus en ik verheugde mij op haar komst. 17:00 uur werd 18:30 uur en dat mocht de pret niet drukken. Pascale kwam vermoeid terug met een zak vol natte kajak toebehoren, die direct op het door mij gespannen waslijntje konden. Het werd een gezellige bbq avond. Pascale vertelde haar avonturen en de eigenaresse van de camping kwam nog even checken of de bbq het wel goed deed. 

De komende dagen cruisden we langzaam in het camping leven. Voor de afwas had ik een perfect systeem bedacht, de douche en wc geluiden hoorde ik niet meer. Pascale vertrok elke ochtend na het ontbijt en een lekker bakkie koffie naar haar cursus. Ik deed of de was, afwas, camper schoonmaken of een fietstocht door de bergen naar de plaatsjes waar je boodschappen konden doen. ‘Woensdag hebben we bbq avond, neem je worstjes mee?’ appte Pascale mij toen ik zojuist met een volle fietstas boodschappen de bergklim terug richting de camping had ingezet. Met het zweet op mijn voorhoofd drong het tot mij door dat dit niet mijn laatste workout was.

De gezamenlijke bbq avond was geslaagd. De eerste vriendschappen waren gesloten. Helaas aten onze Italiaanse buren niet mee, zij hadden namelijk al een heerlijke geurende pasta op, waar wij op afstand van mochten mee genieten. 

De groep bestond verder oa uit drie gezinnen. Een Amsterdams gezin met drie kinderen. Zeer ondernemend, eerst een flinke fietsvakantie die werd afgesloten met een week kajakken, toppertjes! Nog een Amsterdams gezin waarvan alleen de vader en twee zonen waren achtergebleven. Moeder en dochter moesten terug naar Nederland ivm de verzorging van een ouder. De twee zonen bleken net zo kundig als vader op de rivier. Leuk om te zien hoe de kids op hun ouders lijken. Nog een gezin waarvan de blonde zoon al voor de derde week op cursus was. Vader en moeder zijn fervent kajakkers; moeder gaat de Colorado river kajakken, geen kattenpis en ook niet eentje waarop je zomaar wordt toegelaten. Ze heeft ongeveer 30 jaar op de wachtlijst gestaan, nu gaat het gebeuren. Respect! 

Na een afsluiting met marshmallows struikelden wij in het donker terug naar de camper, terwijl het kleine Franse piepuiltje zich op bijzondere toon liet horen. 

Vrijdag, 7 dagen in ons dorp op de camping. We hebben bewoners zien komen en gaan. Ook nog een keertje in onze achtertuin, maar ruimte genoeg dus gezellig! Een ouder echtpaar die na jaren weer terug waren gekeerd. Zij kenden de eigenaar Bart van Stip Yaks goed. Bart is een zeer gepassioneerde kajakker die zijn passie met ziel en zaligheid weet over te brengen, hij zal ook nog lang in onze herinnering blijven. Het echtpaar wist ook met veel enthousiasme veel details van de cursus vertellen. Zij waren hier nu ook om oude herinneringen op te halen en hadden inmiddels al een camper versleten. 

We sloten de laatste avond van de cursus af in het enige restaurantje, bar en koffietentje in het dorp. Met de hele kajak groep uit eten, opnieuw met uitzondering van onze Italiaanse buren en dat terwijl ze ook pizza’s serveerde. De jeugd, een meid en vijf jongens kregen hun eigen tafel wat direct een levendige sfeer schepte. We waren onder de indruk van hun leuke verhalen en behulpzaamheid. Elk cursuslid kreeg een persoonlijk woordje waarin de hoogtepunten werden benoemd. Pascale, leergierig en enthousiast zocht het uiterste op, ze hadden daarvan genoten en alle instructeurs zagen haar graag terugkomen. En dat gaat ze ook doen! 

In het pikkedonker fietsten wij terug naar ons geliefde huisje in het bos. We besloten nog tot en met maandag te blijven omdat we dan de levensgrote en beroemde zomermarkt van Guillestre nog konden meemaken en wij wilden nog wat langer van onze veel te grote tuin genieten. Zaterdag was heerlijk, hangmatje, lezen, luieren en wasdag. Onze andere vrienden gingen nog hun laatste activiteiten ondernemen. Zondag was het al een meer gaan dan komen op de camping. Het ouder echtpaar weg en net zoals de bergbeklimmers en de twee Nederlandse gezinnen. Ook de kajak maatjes waren druk aan het inpakken. De Italianen deden dat onder het genot van swingende rock muziek. Een sportief stel waar ook de rust, harmonie en genieten vanaf straalde. Zo jammer dat we niet nog even samen aan de Aperoll Spritz konden. Na een warm afscheid was het ineens heel stil op de camping. Zelfs de wasbakken bleven schoon. Waar we eerst aan moesten wennen werd onze vriend en waar we altijd van genieten voelde als saai. Tijd om toch deze fijne plek met warme douches, geurende dennenbomen, vrienden en water in overvloed, te gaan verlaten voor een nieuw avontuur. De camping, hutje bouwen, territorium afbakenen, vrienden maken, gemak en ongemak. Een ander avontuur die wij er na deze toffe ervaring af en toe in blijven houden!